
Liryk-refleksjonista najpełniej jednak wypowiedział się na kartach Meandrów, dużego zbioru fraszek, powiększanego we wznowieniach z r. 1898 i 1904; nie zawierają one całości dzieła, w rękopisie bowiem pozostały zarówno wiersze sprzed r. 1904, których nie było można drukować ze względów cenzuralnych, jak epigramy powstałe po tej dacie, m.in. Nagrobek własny, napisany u schyłku życia poety. Wzorem Meandrów były Fraszki Kochanowskiego, którym Felicjan poświęcił osobne studium krytyczne. Wyraz „wzór” znaczy tutaj […]