Aleksander Świętochowski w swoim długim i czynnym żywocie przechodził bardzo różne koleje, częściowo tylko ukazane w pamiętnikach, które spisywał dochodząc dziewięćdziesiątki. Publicysta, redaktor, czynny polityk, organizator stronnictw, był równocześnie nowelistą, dramaturgiem, a u schyłku życia powieściopisarzem, pozostawił nadto całą serię szkiców filozoficznych i dużych prac socjologicznych, m.in. Historię chłopów polskich. W tej wielostronnej działalności Świętochowskiego na plan pierwszy wysunęły się jego prace publicystyczne, uprawiane od r. 1867 przez lat siedemdziesiąt bez przerwy. Rozpoczął je w „Przeglądzie Tygodniowym”, kontynuował w „Nowinach”, po czym, uzyskawszy rozgłos, w r. 1881 założył własny tygodnik „Prawdę”, która przez lat dwadzieścia z okładem była jednym z najpoczytniejszych czasopism, redaktor zaś zdobył autorytet człowieka, rozstrzygającego nieomylnie najtrudniejsze sprawy. „Poseł prawdy”, człowiek o dobrym przygotowaniu naukowym, był apostołem i szermierzem pozytywizmu. Celem upowszechnienia pozytywizmu „Prawda” wydawała serię przekładów dzieł naukowych popularyzujących poglądy antropologów, socjologów, przyrodników i humanistów francuskich, angielskich i niemieckich. Sam redaktor w głośnym cyklu artykułów Liberum veto, w studiach i szkicach, dotyczących m.in. również literatury polskiej, występował jako felietonista.
12
wrzesień
Możliwość komentowania Aleksander Świętochowski została wyłączona
Comments